صدایم کن ...

نازنین؛
"سیاه چاله ی" چشمانت،
چه چشمانی را که در خود نبلعید و پس نداد،
چه دستانی که،
داغِ "استوای" کمرت را به دل بردند و خاکستر شدند،
"رشته موهایت "هندو را که هیچ
عالم را کشته...
راستی؛عاشقانِ فتحِ" اورست"ِ قلبت را
که در یخ مدفون کرده ایی...چند نفرند؟
چیست این "جغرافیای" مرموزِ تنت که
هیچ کس را یارایِ کشفِ آن نیست...
و کیست آن که می یابد،
آن کوره راهِ سختِ ورود به سرزمینِ تورا...
کیست...

به او بگویید دوستش دارم
خسته ام
از بس که نیست تا تنهایی ام را مادری کند.
نیست و من به تمام رهگدز های هر گذر، جار زده ام و هر روز بیشتر از دیروزم گفته ام
به او بگویید دوستش دارم

به او بگویید دوستش دارم...
همانطور عاشقانه
همانطور دیوانه وار...
به او بگویید هنوز هم جای خالی اش را به هیچ احدالناسی نداده ام
بگویید درب قلبم همیشه به رویش باز است،پشیمان شد برگردد...
به او بگویید هنوز هم زیباترین شخصیت قصه عاشقی من است
به او بگویید
من دوستش داشتم
دوستش دارم
و دوستش خواهم داشت
چه کنارم باشد،چه نباشد....

غنچه با دل گرفته گفت :
زندگی ، لب زخنده بستن است
گوشه ای درون خود نشستن است .
گل به خنده گفت :
زندگی شکفتن است ،
با زبان سبز راز گفتن است .
گفت و گوی غنچه و گل ، از درون باغچه
باز هم به گوش میرسد
تو چه فکر می کنی ؟
راستی کدام یک درست گفته اند ؟
من که فکر می کنم
گل به راز زندگی اشاره کرده است
هر چه باشد او گل است
گل ، یکی دو پیرهن
بیشتر ز غنچه پاره کرده است

به او بگویید دوستش دارم.

لطفن همین گونه ساده، بی هیچ حرف یا جمله ای اضافه.
دوستت دارم را که نباید آب و تاب داد. دوستت دارم خودش دلیلِ نوشته شدنِ هزاران کتابِ عاشقانه است، دوستت دارم خودش آب و تابِ جمله های معمولیِ دیگر است. به او لطفن هیچ حرفِ عجیب و غریبی نزنید، هیچ جمله ی عاشقانه ای هم نگویید،

اگر روزی ، جایی اورا دیدید، به او فقط بگویید:

دوستش دارم

به او بگویید دوستش دارم
اما
نه دیگر مثل روزهای اول رابطه مان،گرم و پرهیجان!
به او بگویید اگر یک روزی دلش خواست که برگردد،مانعی نیست!
میتواند برگردد اما دیگر نه آن آدم عاشق سابق هستم؛
و نه برای خوشبختی اش تضمینی میدهم!
به او بگویید حداقل بخاطر روزها و لحظات خوبی که با هم داشتیم،
حداقل به حرمت عشق پاکمان؛
دوستش دارم!
بگویید که برگردد اما انتظار عشق داغ اوایل را نداشته باشد!
چون بعد رفتنش؛
نه من آن آدم سابق شدم
و نه دلی برایم ماند!